گذر عمر...؟!

شهریور 87 بود که شروع کردماولش حتی نمیدونستم که چی باید بنویسماما یواش یواش این صفحه مجازی شد کلبه کوچیک دلمشد مامنی برای خستگیهامشد پناه دردای بی درمونمزیاد وقت نمیکنم... اما همون ماهی یه بار چنان بهم انرژی میده که حتی وقتی که خواننده هم ندارم میام اینجا و مینویسممینویسم تا شاید یه کوچولو بار رو دوشم سبک تر بشه تا بتونم تا ماه بعد بکشم و دم  نزنمروزگار ...حیییی روزگار...چه روزهایی از من گذشت و این وبلاگ شد مونس و چه شبها و روزها و خنده ها و گریه ها که از من دید و ...اگر آدمیزاده بود الان همه جا جار زده بود...بماند ...خوشحالم از راه اندازیت گذر عمر...؟!...